Wat hadden we er weer zin in, lekker een hengeltje uitgooien en een visje vangen. Helaas voor ons zou het anders uitpakken. De weersvoorspelling zag er al niet best uit en er werd zelfs code geel afgekondigd. Het was net springvloed geweest en er zou een harde wind uit het Noordwesten staan met kans op veel regen, hagel en wellicht onweer. Je weet dan eigenlijk al hoe laat het is! Ik was om zeven uur op het strand, en het water stond nog dicht tegen de strandpaviljoens aan. Richting de ‘zuid’ en richting de ‘noord’ zag ik alleen maar water. Ondanks dat het nog redelijk donker was toch maar een paar foto’s gemaakt en naar de wedstrijdsecretaris (Gert-Jan) gestuurd.


Ik schatte in dat de tractoren het strand niet op zouden kunnen. Boven op het strandplateau kwamen Co en Gilles ook al aan. We spraken af om de rest op te wachten en om dan te overleggen of het wel verantwoord zou zijn om het strand op te gaan. Hans was met de tractor onderweg en moest uiteindelijk beslissen of het kon. De mannen uit Langedijk, Bert, John, Paul en Gert-Jan waren ondertussen ook gearriveerd. We hoorden toen ook dat Cor niet zou rijden want hij voelde zich niet helemaal tof. Tja, zingen in het Vondelpark met de Skulpers en daarna nog nazitten in het clubhuis. En dat alles natuurlijk allemaal onder het genot van de nodige natte versnaperingen gaan je natuurlijk niet in de koude kleren zitten! En wat ik begreep was Cor niet de enige, haha. Maar goed, de bikkels die er wel waren gingen met z’n allen kijken op het strand en toen werd al snel duidelijk dat het niet te doen was. De conclusie kon niet anders zijn dan de wedstrijd te cancelen. Jammer, maar helaas. John en Paul gingen hun geluk nu beproeven in het Noordzeekanaal.

Wij stonden nog even bij de tractor te overleggen wat we zouden doen toen Co een zeer ongelukkige val maakte. Gauw overeind geholpen, en het leek mee te vallen. Maar Co was toch wel erg geschrokken en Jeroen besloot om het stuur van Co zijn auto over te nemen en hem naar huis te rijden. Top gedaan.

De rest van de mannen ging naar het clubgebouw waar we onder het genot van een lekkere bak koffie en een heerlijk broodje bal nog even konden napraten.
Harry was speciaal voor de wedstrijd overgekomen uit Duitsland, haha. Hij moest al weer snel naar huis, maar toen hij onderweg even in zijn achteruitkijkspiegel keek schrok hij zich het rambam, want wie was die man die hij zag? Hij was zijn pet vergeten en herkende zichzelf niet meer, dus gauw terug. Frans had nog een gruwelijk verhaal over gebroken botten. Hij heeft deze week een rib gekneusd toen hij met zijn mountainbike 27 keer over de kop was geslagen. Ondanks zijn leeftijd gaat hij blijkbaar zo te keer in bed dat diezelfde rib nu gebroken is. En Co is later toch maar even langs het ziekenhuis gegaan en daar bleek dat er in een van de botten in zijn arm een scheurtje zit en dat zijn elle boog zwaar gekneusd is. Hij zal er best veel last van hebben, maar het is toch minder erg dan wij in eerste instantie dachten. Wij wensen hem allemaal veel sterkte zodat hij gauw weer mee kan vissen. De volgende wedstrijd is op 5 november om 9.00 uur.
Groet Hielke.